“Creo que facer unha boa comedia é do máis difícil que hai”

Recén estreada +Cuñados, onte Federico Pérez acudiu ao cinema Seixo de Marín para presentar ante o público o novo filme que protagoniza xunto con Touriñán e de Lira. Acompañado polo director Toño López, aproveitou para establecer un diálogo cos espectadores porque segundo el, é a mellor maneira de tomar o pulso dunha produción.

–Resulta raro romper a cuarta parede para dialogar co público ou está afeito?

–O noso traballo é dirixirnos ao público constantemente, entón é un pouco igual que sexa dende unha pantalla ou en carne e óso. Nunca é o mesmo, pero máis ca falar da película, porque creo que as películas falan por si soas, gústame que a xente exprese o que lle chama a atención ou pregunte dúbidas que se lles espertan para compartilas comigo, e eu así contarlles a miña versión dos feitos. O diálogo é o que máis me apaixoa destas cousas, é un cariño que fas tamén coa xente que vai verte ao cine como mostra de agradecemento.

–O gran público segue a estar nas salas de cinema e de teatro ou agora está no sofá da casa?

–Depende da franxa de idade, supoño que a xente máis nova está máis afeita a consumir cousas rapidamente e de menos dimensión. Á xente a que lle gusta ir ao cine e é realmente cinéfila, se algo lle está gustando e interesando nótase. A reacción da xente está sendo bastante boa e esperemos que non me tiren nada á cabeza.

–Tocou moitos paus distintos: teatro, televisión, cinema... síntese cómodo en todos por igual?

–O feito de facer varias cousas é o que máis contento me pon, porque esta non é unha profesión na que podas tirar moitos foguetes. É incerta.

"Hai bastante de esmorga na película"

–Que pode esperar o espectador de “+Cuñados”? Pódeselle chamar unha revisión ou versión moderna d’A Esmorga?

–Hai bastante de esmorga na película, e temos bromeado xa con iso entre os actores. Digamos que é un cruce de camiños de moitas outras pelis galegas que se fixeran antes: unha era A Esmorga, outra Encallados... A personaxe do trío, que para min máis ca trío funcionamos case como unha mesma persoa, está presente nelas tamén. Ademais, estamos poñendo o entroido como un personaxe máis, e iso ten bastantes reminiscencias esmorguianas, aínda que A Esmorga é moita obra de dios, tanto a película coma o libro.

–É importante rir?

–Hai que rir un pouco de nós mesmos, do ser humano. Creo que é o máis bonito que pode haber: rir dun mesmo e do patético que un pode chegar a ser, e seguimos un pouco nesa liña de comedia familiar na que todos xogamos o noso papel e o entroido ten un papel fundamental, un pouco máis disparatado do que a primeira parte. Seguen estando o mundo do viño, de Ourense e afiánzase o tema do polbo, hai unha serie de ingredientes que fan a película moi apetecible.

–Ten moita experiencia na comedia de enredo, son complexas de facer?

–A comedia de situación é o que máis nos seducía, non pretendiamos unha comedia de gag ou chiste. Creo que facer unha boa comedia é do máis difícil que pode haber. Esta é unha comedia ben armada, con estrutura sólida e que non trate de parvo ao espectador. Ten momentos máis disparatados, pero xa che digo que son cousas que poden chegar a pasarlle a calquera e líos nos que non é difícil chegar a meterse. Podes chegar a crer o que está pasando.

–Como foi actuar neste filme, sendo guionista como é vostede? Tivo algún cometido máis ca actuar?

–Ao final a xente que nos xuntamos no proxecto somos un pouco creadores do mesmo. Nalgún momento dáme por escribir e de feito, Cuñados naceu dunha idea de nós os tres e é un proceso moi bonito o de interpretar e traballar o personaxe pero botnado unha man na creación total da historia e do guion. É moi complicado, ademais, porque chorar faiche chorar unha cebola e rir é algo moi particular.